BAŞKA BİR ÇAĞDA

Dökülüyor ellerimden kelepçeli bir sonbahar, Firari ruhum, bilmediği coğrafyalara... kalbim neden özlendiğini bilmeyen anıların istilasına uğruyor, bir okkalı küfür etsem anlar mı haddini diye debeleniyorum kırmızıya..... Mavi inadına masallar söylüyor  Yakamdan düş! feryadı hiç yaramıyor.... Yokluklardan hiçliklere yazılmış satırlar var kağıtları karaya çalan Sen geliyorsun aklıma Hangi sen? Hang i mevsim? Hangi gözyaşı? Bu hikayede hiç sevinç yok muydu? Rövaşata yapmayı özlemiş beyazlara bulandı ellerim Türkçe'sini yitirmiş köşe başlarında... Sana seslenecektim bir kaç gündür seni arıyordum sana uyuyordum... ta ki senin s'nin baş harfini unuttuğumu fark edene kadar... Sen! Sonsuz bir girdaptan düşüyor gibisin... Bu deniz ben değilim... Dolunay da tanıdık değil... Gece soluyor ruhum gündüzle sevişesi yok... senin unutulan baş harfini de aramaya niyeti yok dilimin... Yine gece oldu sevgili... Herkes uyurken uyandık birlikte... Yine müzik şiire düştü sevgilim! Şimdi kim...

             Sana şiirler biriktiriyorum içimde. Yolculuklarımı anlatıyorum sessizce, kırgınlıklarımı süpürüyorum seninle, denize bakıyorum gözlerinle, toprağa dokunuyorum ellerinle… Ben hep seninleyim… Kalabalık yalnızlıkların görkemli sanılan uğultularını susturuyorum seninle. Uzun yolculuklarda yüzüme vuran güneş ışığı gülüşünün cazibesini hatırlatıyor bana. Gece yarıları dinlerken uyuyakaldığım müziklerin melodilerinde arıyorum seni ve sen! Her gece sarılıp uyuduğum sen! Sonsuz bir girdap gibi sessizliğimsin, arsız bir sokak fahişesi gibi çığlıklarımsın… Bağırsam da duymuyorsun, sussam da… Dünyanın neresinde yaşadığını bilmeden, hangi lisanın senin olduğunu bilmeden, hangi Tanrı’ya taptığını bilmeden özlediğim sen! Sana gelmek için tüm yollar, sana seslenmek için öğrendiğim diller, sana ulaşmak için edilen tüm dualar… Boşalan şişelerin dibinde senin özlemin var. Dokunulan ellerin coğrafyaları seninkinden soğuk ve özlenen hiçbir şeyin topla...