BAŞKA BİR ÇAĞDA

Though we spoke only once It was endless, It was like replacing the day with night We spoke before until deaths die until the rest finishes. That is only reason for keeping A last cigarette A last song The memory which collapsed with morning… Loneliness was for two people before Transformed into lonely silence in The Bosporus Where are your waves? Did the poem of night escape? Did yours escape from my heart? The tree had forgotten my melody which I hid it inside Though we saw the night when we were children Melancholia had been seen We were the witnesses. We cried for the past without knowing It had never passed Fog was in our eyes. And we were yelling “We were alone in crowded areas” Daggers were stabbed in our hearts. Time to be waterless for reticence Giants should stay in fairytales now. Tomorrow comes together with its darling It is called yesterday. Love had gone with a knife wound There was pain So, My whiske...

Senden kaçmıştım, Sana geliyordum, Senden gidiyordum. Her şey sendi! Ben sensizliğe uçtum! Hep düşlerimde var olmuş bir çift maviye rastladım yolculuğumda… Sarıldım tutamadım. Ona, beni sen gibi anlatamadım… Mor dağlardan mavi gökyüzüne uçan kuşun serüveni yarım kaldı… Her şey aynıymış meğer okyanusun iki yakasında da… Öyleyse neden ayrıldık biz sevgili? Sen neden gittin benden? Ben neden yüzdüm uzaklara? Çan sesleri doluyor içime Unutuyorum şiirlerimizi Çan sesleri bölüyor uykumu Unutuyorum tüm şarkıları Senden öte deniz kalmadı artık Okyanuslar boğuyor düşlerimi… Zor olsa da söylemek Ben mutluyum bu derin mavinin girdabında Ömrü boyunca maviye yazdı kadın Şimdi mavi dalgadır boğan düşlerini. Razı kadın… Razı senden çok… Her şey daha güzel senin terk edişinden Her şey daha anlamlı senin gidişinden Seni boğuyorum tek gecelik bir sevdaya ve daha anlamlı şiirler şimdi… Anlamını kaybettiği bir yola düşmekten çok sevd...