BAŞKA BİR ÇAĞDA

Sessizlikti tercihim. Kalabalıkların insanı kirleten gürültüsünün tam içinde uzak duruyordum aşklardan. Ruhumu derin bir yalnızlık sararken kalbimi kötülüklerden koruduğum uzun bir yolda dimdik yürüyordum sana rastladığımda. Neydin bilmiyorum, kimdin bana kim gibi göründün onu da bilmiyorum. Takıldı kaldı bakışın gözlerime. Seni ben kuşların cıvıldayarak ruhumu uyandırdığı bir sabahta bıraktım. Ruhumun özgürlük diye bağırdığı uzak bir yoldan el salladım sana. Çok eskimiş, hayali hiç bitmemiş, ruhu ruhumu saran bir aşkın aynasına bakar gibi aksetti gülüşün ruhuma. Bir yerlerde özlediğim kadar ergen oldum. Bir yerlerde hep istediğim kadar büyük. Doğru tutkumla bağdaşacak kadar istediğim gibiydi seninle olmak.                 Şimdilerde unutulmuş zamanlardan kalma bir yaz aşkı gibi gidişini izliyorum. Beni benden çalan sessizliğinden sıyrılıp kalabalıklara koşuyorum. Kalabalıklar ki unutturur diyorum “herkesle, birlikte dalga geçtiğin adamı”… Yalnız bakıyorum insanların çiğ hallerine. Ken