18 YAŞINDAN BÜYÜKLERE



Bir bomba düşer uzakta ki ülkeme
Kandan bir denize döner sokakları başkentin
Alışmaktan korkar insanlarım…
Sevmeye korkarlar birbirlerini…
Sonra bir rugby akşamında bulurum kendimi
Doğru ya ben küçük kırmızı mitolojik cinlerin şanslı ülkesindeyim…
En büyük derdi “siktiğimin yağmuru” bu ülkenin…
Bir de her yere doluşan yabancılar…
Bir orospu yağmur yağar geceye ardından
Kaybederim vatanperverliğimi
“Yaşasın” diye bağırırken maçın heyecanıyla…
Masada İskoç dostum var yine,
Bir Türk’le yapamadık bu sohbetleri…
Kayboluruz spiritüalizmin dipsiz kuyularında
Araya girer İngiliz “Gitme sen buraya aitsin” diye…
Aklımda eski sevgilinin Büyük Britanya’dan çalınmış lacivert gözleri,
Bir de İrlandalı Getto sohbetleri…
Bu bar değil miydi hayatımın en harika akşamını geçirdiğim?
Şimdi bir İskoç, bir Türk, bir İngiliz bizim olmayan bir maça kadeh kaldırdık…
O akşamı da çalmıştık düşlerden zaten
Çalıntı bar burası O’Neills derler…
Çok sikik şekilde sıkıcı günler bu aralar
İrlandacadan direk çevrilmiş terbiyesiz Türkçemle anlatıyorum.
Bir yanımın Charles Bukowski’nin kadınları gibi olası var,
Bir yanım İrlandalı kadınlar gibi sayıyor geceye…
Bütün olay sınırlarda…
Aramıza koyduğumuz,
İnsanlığımıza koyduğumuz,
Ülkelerin arasına koyduğumuz,
Apış aramıza koyduğumuz
Sınırlarda…
Sınırları geçsek din var…
17. yüzyılda kadın yakan Hristiyan canavarlar
21. yüzyılda toplu katliam yapan Müslüman şeytanlar,
Biz ne yaptıysak senin için yapıyoruz be Tanrım!
Topluca öldürdük sırf senin için!
Çok fucking bir dünya cidden!
Bana ekstrem diyorlar,
bir yerlerinde ülkemin
Çok zeki diyorlar,
bu aptal İngilizcemle,
bir yerlerinde Kuzey Avrupa’nın.
Bazen de ırkçı oluyorum,
Yoksayıcılar dünyasında,
Affetmeyince yüreğim…
Tabi ya ben Batı'dayım! 
Oysa ben Orta Doğu gibiyim
Kendi içinde kavgalı…
Uyuzum her yerde biten şairlere, yazarlara
bir de her şey olabildiğini,
her şeyi bildiğini
sanan insanımın egosuna…
Şu siktiğimin havası da
Kaç gündür güneşi göstermedi…
Gözünü sevdiğim İrlanda İngilizcesi
Bir tarafından fazlaca küfürlü
Bir tarafından da oyuncu insanları gibi…
Üzerimde hiç güneş batmıyor bu aralar
Büyük Britanya’ya öykündüm
şizofren mektuplar yazıyorum
hiç gelmeyen sevgiliye
ve uyanıyorum kasvetli bir Dublin sabahına
başkentte 90 ölüyle…
Ne karada ne denizde hayat yokmuş
meğer düşler sokağı sakinlerine…
Siktiğimin Dünyası…
Sikli, boklu bir İrlanda İngilizcesiyle…


                                                                                          11.10.2015 / 22.36

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

TAHRAN’DA İKİ GÜN

SİRİUS

EYLÜL BAKIŞLI KIZ