Varsayım

Photo Credit - enchanting-ce-memory

Günler geçiyor, mevsimler değişiyor
Kalbine söylediği yalanlar değişiyor kadının
Yine de okyanus mavisi gözleri sızıyor bir aralık bulup geceden yüreğine...
Buruş buruş olmuş bir yüreğin içinden ruhuna sarılıyor ruhu kadının...
Hiç güneş batmıyor Rüzgarlı bir hayalde...
Varsay gelmiş Kleopatra ruhlu şehrine...
Varsay rakıyı sek içtiğiniz deniz kenarı bir restaurantta sabahlamışsınız...
Varsay sevmiş bu tutsak denizi...
Varsay içinde gitmek ve dönmek geçen bütün cümlelerin seyyahı olmuş kadın ve adam!
Masal bu ya;
varsay prens,
geri getirmiş ağlayınca gözlerinden inciler saçılan kadının "o deve" vermek zorunda kaldığı gözlerini...
Masal bu ya mor dağların ardında iyilerin kazandığı bir ülke varmış gerçekten...

Sana bu şiiri zehirli bir şehirden yazıyorum sevgili!
İstanbul derler adına...
Ömür boyu yalanlarına sürgün eder insanı...
Bu şehri matemde sevdiğin her şeyin gizli düşmanı olsan da
Yine de seversin arabeskini...
Demem o ki!
Keşke seni bu zehirli sofrada konuk edebilseydi kader...
14.01. 2016 - 00:57 \ İstanbul