ÇOK SEVİLMİŞ DOSTLARIN İHANETLERİNE DAİR
Belki de saklı sözleri yazma vaktidir şimdi. Yüreğimde safça sevilmiş tüm insanlara dair kelimeleri tüketme zamanıdır. “Ben bunca kirliliğe rağmen bu dünyada seni yanıma yaklaştırdım, sana düşlerimden bahsettim. Çünkü sen farklıydın diğerlerinden. İşte bu yüzden bir senden gidemedim” deme vaktidir belki de.
İhanetlere gebe düşmüş bir ruhun saklı sevmelerine ortaklık eden ender insanlardandın sen. Ne kadar yakınsan bana o kadar acıtabilirsin ruhumu. O yüzden kalkanlar topluyorum şimdi… Herkes öldürürmüş ya sevdiğini; Yalanlar söyleyip de öldürme anılarımızı diye susturuyorum cümlelerimi.
Bazen sevdalar dostlara da duyulabilir. Sorarsın yalnız gecelerde kendine; “Ben en çok kiminle gülmeyi becermiştim?” diye. En çok kime anlattım? En çok kimin sözlerini severek dinledim? İşte o zaman bir dostun adı gelir derinlerden… Yüreğini yüreğine dokundurduğunda sana ihanet ettiğini bildiğin, severken öldüren bir dosttur canını acıtan. Sırf bir zamanlar bir dostu çok sevdin ve o bunun değerini bilemedi diye vazgeçmedin mi insanları çok sevmekten?
Ruhunun karanlığında gördüğüm intihardır beni düşünmelere sevk eden. Sözlerinle hareketlerinin çeliştiği andır beni senden koparıp yaşanmış anılara döndüren.
Bil ki dost! Kalabalıklar arasında seni seçmiştim ben yıllar önce. Herkesten gidebilir bir ruhun hastalıklı tarafından tutuşmuş bir sevgiydi aramızdaki. Aynı yolların başka sapaklarında düşüyorduk… Aynı odaların benzer yalnızlıklarında üşüyorduk. Aynı gecede aldatıyor ve aynı sabahta düşler kuruyorduk. O yüzden yürek seni seçmişti bağıra bağıra şarkılar söylemek için…
Biliyorduk o şarkıda ki gibi; Gün gelip birbirimizden ayrı düşsek bile, yolumuz aynıydı ve gün gelip ellerimiz yine dostça birleşecekti.
Bu aralar gitme vakitlerim benim. Ne sevgileri paylaşabiliyorum, ne ihanetleri kaldırabiliyorum. Dost bir kalpte yüreğiyle çelişen sözlerin canlandığını görüyorum. Sevgiyle boyanmış bir resmin yaratıcısı değil de kopyalayıcısı olduğunu hissetmek istemiyorum. Beni yanımdayken sensiz bıraktığın bir günün sabahını anılarımdan silerek, hep güzel olanları da saklayarak yakınlarında ki uzaklara gidiyorum. Sana verebileceğim tek hediye de bu; düşmanlığa dönüşmesi engellenmiş dostluk.
21.02.11 / 02:30
Yorumlar
Yorum Gönder