SESİNLE UYUDUM

Sesini duydum… Sonra sesinle uyudum… Sustuk beraber… Yabancı değildim buna hep susmuştuk zaten… Sadece bakmıştık birbirimize yıllardır tanışıyormuş gibi… Bakmıştık bir ömre yeter gibi…


Dün gece yine sana döndüm sevgili… Yanlış yola sapmışım yine seninle buldum çıkışı sevgili… Sana “elveda” dediğimi sanmıştım oysa yine yapamamışım sevgili…

Gidememişim kibirli gülüşünden uzaklara…

Gidememişim sesinden daha yakın bir melodiye…

Gidememişim senden daha büyülü bir hayale…

Şimdi nerdesin? Ne yapıyorsun? Bilmiyorum… Tek bildiğim hiçbir suretin sana benzemediği… Cesaret sandıkları şeyin senin sahip olduğunun yarısı bile olmadığı…

Sana veda edememiştim sevgili! Sana son sözümü hiç söyleyememiştim… Sen de söylemedin ya ondan belki bu kadar suskun kaldım bunca yıldır… Şimdi söyleyeceğim seni ne kadar çok sevdiğimi… Seni o kadar çok sevdim ki ben sevgili, her gittiğim yerden sen diye döndüm… Sana varırım sandım yanıldım… Hep aynı sokağa çıktı yollarım… Hep aynı anıda uyandı… Sana “gittim” demek istedim olmadı…

Diyorlar ki izliyormuşsun beni gizlice… Diyorlar ki susuyormuşsun isyan edercesine… Susma! Gel bir şişe votkayı devirelim beraber, boğazın yalan ışıklarına karşı içelim son puromuzu… Susma! Konuşursan anlatacağım neydik ne olduk biz?

Dün sesinle uyudum… Sakinleştirici almış gibi… Dün hayalini koynuma koydum yeniden uyanmış gibi… Bugün dans ettim hiç vazgeçmemiş gibi… Yani özetle ben seni hep sevdim be sevgili! Sen yokken de sevdim, bir başkasını sevmeye çalışırken de sevdim… Hatta onlar sahteleştiğinde seni daha da çok sevdim…

Şimdiyse umut ediyorum hem senden hem de hep aynı olan herkesten farklı biri vardır belki diye…

26.06.10 / 02:25

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

TAHRAN’DA İKİ GÜN

SİRİUS

EYLÜL BAKIŞLI KIZ