RUHUMDAN RUHUNA


Seni ararken kayboldum ben sevgili! Kulağıma gelen sesini takip edip de bulamadım seni… Gözlerin hala dalıyor uzaklara biliyorum. Çünkü o denize bakan gözleri görüyorum. Denizin seni çağırdığı yerde yürüyorum, belki yolun yolumla kesişir diye. Poseidon’dan bir işaret dileniyorum, dalgalar coşar da şiirimi sana ulaştırır diye. Ben aşkı her gün yüreğimde taşıyıp sana uzanamadıkça kaybediyorum.

                Biliyorum kalabalıklar içinde yapayalnızsın. Biliyorum ne kadar konuşsan havada kalıyor diye susuyorsun. Ne kadar dinlesen cezbetmiyor diye umursamıyorsun. Bildiğin tüm hikayeleri denize anlatıyorsun. Öfkeli ruhunu satıyorsun biliyorum. Kirli insanlarla kanatıyorsun yaralarını. Karanlık sokaklarda boşaltıyorsun kinini ve gülen yüzünün ardına saklıyorsun kibrini. Seni sevmesinler diye bütün çaban. Sevip de hep beklediğin eşinden ayırmasınlar diye.

                Ben de benzerlerini yapıyorum. Karanlık sokaklarda yalnız yürüyorum. Karanlık ruhlarla fısıldaşıyorum. Sessizliğimi umursamaz gecelere böldürüyorum. Denize anlatıyorum. Tanrı’ya sesleniyorum. Çok fazla gülüp, gözyaşlarımı içime akıtıyorum. Öfkelendiğimde deniz gibi taşmak istiyorum. Kayalıklara vuruyorum sularımı hoyratça… Kısılıp kaldığım boğazdan sadakat dileniyorum.

                Seni diliyorum. Seninle aşkı diliyorum. Ruhuna ruhumdan uzanıyorum. Kibrine tapıyorum. Aklının önünde eğiliyorum. Hayal gücüne sihir ekliyorum. Seni şehirlerin gölgelerinden soluyorum. Toprağın asaletinden doğuruyorum. Havanın akıcılığından el sallıyorum ve denizle gönderiyorum en sevdiğim masallarımı sana doğru dalgaların koynunda. Şiir oluyorum, şarkı olup söyleniyorum… Gölgeler arasında yolumu arıyorum.

                Ve Tanrı’ya yalvarıyorum; Haydi, muhteşem rastlantılara, anımsatıcı motifler ekle Tanrım! Kaderin gizli kapısını aç ve mucizelerinden serp yollarımıza.  Haydi susuzluğumuza yağmur yağdır Tanrım. Çünkü biz birbirimizi seni sever gibi sevdik.

                                                                                              11.06.2012 / 01:52

Yorumlar

  1. Adsız29 Kasım 2012 21:16

    Biliyorum kalabalıklar içinde yapayalnızsın. Biliyorum ne kadar konuşsan havada kalıyor diye susuyorsun. Ne kadar dinlesen cezbetmiyor diye umursamıyorsun. Bildiğin tüm hikayeleri denize anlatıyorsun. Öfkeli ruhunu satıyorsun biliyorum. Kirli insanlarla kanatıyorsun yaralarını. Karanlık sokaklarda boşaltıyorsun kinini ve gülen yüzünün ardına saklıyorsun kibrini. Seni sevmesinler diye bütün çaban. Sevip de hep beklediğin eşinden ayırmasınlar diye.mütiş bir yazı tebrik ederim...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

TAHRAN’DA İKİ GÜN

Resim
                  Türkiye’nin doğusunda içine kapalı ve sessizce duran bir komşusu vardır. Siyasal islam korkusu taşıyan herkesin örneği ve korkulu rüyası, ülkem topraklarında çoğu kişinin Arap milletinden bile ayırt edemediği İran. Radikal İslam denilince ilk akla gelen ülke! İrşad Devriyeleri’nin sokaklarda ahlak polisliği yaptığı ülke. 2022 yılında Mahsa Amini isimli 22 yaşında bir genç kadının "başörtüsü kurallarına uymadığı" gerekçesiyle polis tarafından öldürüldüğü ülke. Pers İmparatorluğu’nun son hali! Radikal İslam’ın son kalesi. Birisi bana bir gün bu ülkeyi ziyaret edeceğimi söylese, kahkahalarla gülerek “Dalga mı geçiyorsun benimle” derdim. Ama huyum kurusun ben benden beklenmeyen şeyler yapmakla meşhur birisiyim. En yakın dostlarımdan birisi “Ne dersin benimle İran’a gelmeye” diye sorduğunda hem dostluk duygusunun gücüne, hem de gizeme duyduğum yoğun ilgiye yenik düşerek kendimi 2 Nisan 2024 Salı günü Tahran’da buldum. Bundan sonrası sadece şaşkınlık!            
Devamı

SİRİUS

Resim
Yağmurdan kaçarken, Kara şaşırırken, Zırva ötesi konuları konuşurken kızarmadan yüzümüz, Yatakta uyku arası konuşurken, Sızarken bir sandalye tepesinde, Fantastik bir filmin rüya arasına girerken sohbet, Ağlarken haykıra haykıra, Orada mıydın cidden? Yere çömelmiş, Kafası ellerinin arasında haykıran Bir delinin evinde Kahverengi deri koltuğa karşı Simsiyah haykırırken ben Delinin ellerinde sidik varken... Karanlıklardan aydınlıklara çıkarırken beni tekrar tekrar... Sözcüklerimdin sen, Hayallerim, kahramanım... Vecihi’ydin sen ellerinde helikopter düşleri... Kavgamdın sen eli kanlı dinlere karşı... Tarot kartlarının büyücüsü, Atlantik’in Poseidon’u... Şefkatin Galcesi... Denizden göğe, Yok gözlerindeki lacivertin lehçesi... Milliyeti yok ellerindeki şefkatin... Tercümesiz seninle kurulan hayaller O barın şu şehr-i İstanbul’da karşılığı yok... Sabaha karşı Gordon’s'u diken yok, Yok uykudan feragat eden... Kulağıma fısıldıyor Pearl Jam, "Nefes almak istiyorum" diye... Vecihi
Devamı

EYLÜL BAKIŞLI KIZ

Resim
             Sakin bir gece, dışarıda çıt yok. Sürekli seslenen O’ndan başka kimse konuşmuyor. Bir türlü oturtamadım şeklini bu odanın. Kitaplığı nereye koysam bir eksiklik var. Nereye yaslansam bir hüzün çöküyor içime. Hangi saati takarsam takayım yılın bir günü duruyor. Sonraki günler mi? İsyan eder gibi sanki çalışmaya hep acı bir tik tak. Benzemiyor bu odanın saatleri başka saatlere. Dünyanın bir ucundan getirsem yine aynı bezginlik yada hüzün. Henüz koyamadım adını nedir bu acı ritim. Anlatamıyorum kimseye anlamazlar ki. Nasıl olur da saatler odanın ruhunu taşır. Ben mi? Ben sürekli durgunum. Ne zaman aşık olduğumu düşünsem; O kalbimi şüpheyle dolduruyor. Başımı nereye yaslasam bir kız gözlerimin önünde. Eylül gibi bir kız…Bana sonbaharı hatırlatıyor. Eski püskü kitap dolu bir odada, sallanan bir sandalyede, suskun, gökyüzüne bakıyor. Acılı diyorum ama soracak cesareti vermiyor insana. Yeşil gözleri o kadar koyu ki sanki boşluğa bakıyor. Esmer teni oda kadar loş. Uzun, düz, siyah
Devamı