ARMUTUN HİKAYESİ

Bir sürü arkadaşı olmalı insanın,
Kimiyle sırf gülmek için,
Kimisi boş vakitleri doldurmak için,
Bazen sırf eften püften konuşmak için...
Ama bir hemcinsi olmalı, tek bir tane...
Kimseye söylemediklerini dökmek için,
Ağlaya ağlaya gülmek için...
Çocuk parkında kaydıraktan ters kaymaya gelecek,
Son bir yudum için sahildeki bankta bekleyecek,
Kuramadığın cümleleri tamamlayacak,
Gitmekten korktuğun yollara itecek,
Bir bakışından koca bir paragraf okuyacaksın...
Bir cümlenden o gizli hikayeyi bulacak...
Kimsenin okumadığı gibi okuyacak yazdıklarını,
Kimsenin görmediklerini görecek.
Her zaman ve sonsuza dek diyeceksin
En güzel mucizeleri dileyeceksin onun için
Aşka da yürüyeceksin,
İşten de kurtaracaksın...
Bir kişi...
Ruhuna sonsuz güvendiğin bir kişi...
Kimse bilmeyecek ismini...
Herkes kıskanacak varlığını...
İşte böyle sevildi
Bir yazar tarafından...
İşte böyle düştü
Bir şairin dizelerine...
Hala çocuk parkında
Bekliyor ellerinde bir zafer işareti..

01.09.2018 - İstanbul