3 KADIN 2 ERKEK

Ben hep kalabalıktım,

kalabalıkta kimsesiz bir ruh gibiydim…

Çok severdim çevremi,

Bir çiçeğin toprağa bağımlılığı gibi.

Susuz yaşardım,

yağmursuz yaşardım,

onlarsız olmazdı…

5 kişiydik 1 evde.

5 kişi, kendi karanlığında…

Marjinal gecelere günler doğururduk,

kuralı bizim başucumuzda saklı…

Beraber uyurduk

Dostluğa yeni şiirler yazma derdimiz vardı

Kimse tutunamaz,

kimse barınamazdı…

Sorsan bizi bizden fazla kimse anlayamazdı.

Fırtına gibi günler…

Kural tanımaz…

Önüne kim çıksa sallamaz…

Dağıldık.

Hakan Günday’ın Piç kitabı gibi dağıldık…

Ya bir sevgiliye koştuk

ya da büyümeye…

Dört duvar arasında olanlar,

bizimle sonsuza gidemezdi biliyorduk

O günden beri kısır benim sevmelerim…

O günlerde uğruna şiirler yazılan bir can dost,

kanı kanımdan bir kardeş,

Gizli saklı bir sevgili,

söylenenden çok sevilmiş bir dost kaybettim ben…

Uyanıksam o sene, bir daha hep uyudum.

Uyuyor idiysem bir daha hep uyanıktım…

Sonra sokaklara gizlendi aşk…

Alkole boğuldu sarhoşluk,

bir daha hiç öyle sarhoş olamadan…

Bir anda büyüdü de çocuk,

oyun arkadaşlarını kaybetti…

Anımsayan yok;

kalabalık geceleri,

neye çok güldüğümüzü…

Anımsayan yok;

En sevdiğimiz espriyi…

kimle niye dalga geçtiğimizi…

Öyle tanımsız bir yerdi işte…

2 oda bir salon

Beşiktaş’da…

Sakinleri normal olmayan…

Bir kere ayrılınca bir daha kavuşamayan…

Bir zamanlar beraberdik…

Birlikte yaşamıştık…

3 kadın 2 erkek…

14.03.13 / 02:58